Η αναιμία είναι μια διαταραχή στο αίμα κατά την οποία τα επίπεδα αιμοσφαιρίνης ή αιματοκρίτη είναι ελαττωμένα.
Η αιμοσφαιρίνη είναι μία πρωτεΐνη που βοηθά τα ερυθρά αιμοσφαίρια να μεταφέρουν απαραίτητο οξυγόνο σε όλα τα όργανα του σώματος και θεωρείται ο πιο αξιόπιστος δείκτης για την εκτίμηση της αναιμίας.
Οι φυσιολογικές τιμές της αιμισφαιρίνης για ενήλικες άνδρες είναι 13.5-16.5 g/dL και για τις γυναίκες 12-15 g/dL
Τα συχνότερα συμπτώματα που περιγράφονται είναι τα εξής:
Οι τρεις κύριοι μηχανισμοί που μπορούν να προκαλέσουν αναιμία είναι
Οι συχνότερες αιτίες είναι οι ακόλουθες:
Η επιλογή των εξετάσεων για τη διερεύνηση της αναιμίας βασίζεται στα χαρακτηριστικά της γενικής εξέτασης αίματος, το ιστορικό και την κλινική εξέταση του ασθενούς.
Γενικά σε γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας η πιο συχνή αιτία αναιμίας είναι η έλλειψη σιδήρου λόγω της εμμήνου ρύσεως (περιόδου). Αντιθέτως, σε άνδρες ή σε γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση που προσέρχονται με σιδηροπενική αναιμία, το κύριο αίτιο που πρέπει να αποκλεισθεί είναι υποκείμενη κακοήθεια (καρκίνος) του γαστρεντερικού συστήματος (στομάχι, λεπτό και παχύ έντερο).
Σε περίπτωση που η αιτία της αναιμίας δεν μπορεί να προσδιοριστεί, χρειάζεται εκτενής διερεύνηση, προκειμένου να τεθεί έγκαιρα η διάγνωση και να γίνει έναρξη της ενδεδειγμένης θεραπείας.
Ο εργαστηριακός και απεικονιστικός έλεγχος που μπορεί να κριθεί αναγκαίος είναι
Η αναιμία μπορεί να έχει εγκατασταθεί σε άλλοτε άλλο χρονικό διάστημα, μπορεί να είναι ήπιου ή σοβαρότερου βαθμού. Όταν η αναιμία εγκαθίσταται σε μεγάλο χρονικό διάστημα, ο ασθενής συνήθως δεν αναφέρει έντονα συμπτώματα (διότι ο οργανισμός έχει προσαρμοσθεί). Σε περίπτωση, όμως, που η αναιμία είναι σοβαρού βαθμού και δε χορηγηθεί έγκαιρα η κατάλληλη θεραπεία, υπάρχει αυξημένος κίνδυνος για τον ασθενή. Για το λόγο αυτό θεωρείται σημαντική η άμεση εκτίμηση του ασθενούς από Αιματολόγο.
