Η απόφαση για την έναρξη θεραπείας εξαρτάται από τον τύπο του λεμφώματος.
- Στα χαμηλής κακοήθειας λεμφώματα (δηλαδή σε αυτά που εξελίσσονται με αργό ρυθμό), ο ασθενής τίθεται σε στενή παρακολούθηση. Η θεραπεία χορηγείται σε περίπτωση που πληρούνται συγκεκριμένα κριτήρια (πχ μεγάλο μέγεθος λεμφαδένων, σημαντική απώλεια βάρους, αναιμία), διότι έχει αποδειχθεί ότι η έναρξη θεραπείας χωρίς να χρειάζεται δεν αλλάζει την πορεία του λεμφώματος, απλώς αυξάνει την τοξικότητα.
- Όταν τεθεί η διάγνωση λεμφώματος υψηλής κακοήθειας (δηλαδή επιθετικού τύπου), η θεραπεία πρέπει να ξεκινήσει άμεσα. Η οποιαδήποτε καθυστέρηση μπορεί να επηρεάσει δυσμενώς την πρόγνωση.
Υπάρχουν διάφορες θεραπευτικές επιλογές που χρησιμοποιούνται, μεμονωμένες ή σε συνδυασμό: χημειοθεραπεία, ανοσοθεραπεία (μονοκλωνικά αντισώματα), ακτινοθεραπεία ή/και μεταμόσχευση αιμοποιητικών κυττάρων.
Το είδος της θεραπείας που θα χορηγηθεί καθορίζεται από τους εξής παράγοντες:
- Τύπος του λεμφώματος
- Στάδιο του λεμφώματος
- Ηλικία του ασθενούς
- Συν νοσηρότητες (άλλα προβλήματα υγείας)
- Επιθυμία του ασθενούς
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονισθεί ότι ο καθορισμός του σταδίου στα λεμφώματα δεν έχει την ίδια σημασία όπως στις κακοήθειες των συμπαγών οργάνων. Ο Αιματολόγος βασίζεται στη σταδιοποίηση, προκειμένου να αποφασίσει εάν ο ασθενής πρέπει να λάβει θεραπεία και, εάν ναι, τι είδους θεραπεία. Τις τελευταίες δεκαετίες σημειώνεται αξιόλογη πρόοδος τόσο στη διάγνωση όσο και τη θεραπευτική αντιμετώπιση των λεμφωμάτων, αυξάνοντας τα ποσοστά πλήρους ύφεσης και παρέχοντας τη δυνατότητα ακόμα και ίασης.
