Η Οξεία Μυελογενής Λευχαιμία (ΟΜΛ) είναι μια μορφή κακοήθειας του αίματος, ετερογενής κλωνική κακοήθεια όπως ονομάζεται επιστημονικά. Αν και σχετικά σπάνια νόσος, αποτελεί τον δεύτερο πιο συχνό τύπο λευχαιμίας των ενηλίκων. Η μέση ηλικία διάγνωσης είναι τα 68 χρόνια αλλά μπορεί να προσβληθούν και νεότεροι άνθρωποι.

Τι γνωρίζουμε για τα αίτια

Δεν είναι γνωστό τι προκαλεί την ΟΜΛ, έχουν περιγραφεί όμως παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης, όπως χημικά/φυτοφάρμακα, ιονίζουσα ακτινοβολία, κάπνισμα, προηγηθείσα χημειοθεραπεία. Συσχέτιση έχει επίσης παρατηρηθεί με κληρονομικές καταστάσεις (αναιμία Fanconi, σύνδρομο Down), καθώς και αυτοάνοσα νοσήματα (ρευματοειδής αρθρίτιδα, ελκώδης κολίτιδα). Η ΟΜΛ είναι πιθανό να αποτελεί εκτροπή υποκείμενου αιματολογικού νοσήματος (πχ μυελοδυσπλαστικό σύνδρομο).

Ο ασθενής μπορεί να παρουσιαστεί με συμπτώματα, όπως:

• αδυναμία, καταβολή, δύσπνοια στην κόπωση (λόγω της αναιμίας)
• εκχυμώσεις (μελανιές) ή αιμορραγία (λόγω θρομβοπενίας ή διαταραχής του πηκτικού μηχανισμού)
• παρατεινόμενο εμπύρετο, λοιμώξεις (λόγω ουδετεροπενίας)
• πονοκέφαλο, νευρολογική συμπτωματολογία (λόγω διήθησης του κεντρικού νευρικού συστήματος ή εγκεφαλικής αιμορραγίας)
• ηπατομεγαλία, σπληνομεγαλία

Ο ρόλος της έγκαιρης διάγνωσης και οι εξελίξεις στη θεραπεία 

Η έγκαιρη διάγνωση, η χορήγηση της κατάλληλης θεραπείας, η υποστήριξη και η παρακολούθηση των ασθενών από εξειδικευμένο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό παίζει καθοριστικό ρόλο στην πρόγνωση.

Αναφορικά με τη θεραπεία, η επιλογή της καθορίζεται από παράγοντες που σχετίζονται τόσο με τη νόσο, όπως ο τύπος και η ομάδα κινδύνου της λευχαιμίας, συγκεκριμένες κυτταρογενετικές (καρυότυπος) και γονιδιακές αλλαγές (μεταλλάξεις), όσο και με τον ασθενή, όπως η ηλικία, συννοσηρότητες, η φυσική κατάσταση και η επιθυμία του ασθενούς.

Μέχρι πρόσφατα, οι θεραπευτικές επιλογές ήταν περιορισμένες (χορήγηση εντατικής χημειοθεραπείας και υπομεθυλιωτικών παραγόντων), με την αλλογενή μεταμόσχευση να αποτελεί τη μοναδική θεραπεία που μπορούσε να οδηγήσει σε ίαση. Οι ασθενείς υψηλού κινδύνου, όμως, οι οποίοι δεν ήταν σε θέση να λάβουν εντατικό σχήμα χημειοθεραπείας και να προχωρήσουν σε αλλογενή μεταμόσχευση είχαν δυσμενή πρόγνωση.

Την τελευταία δεκαετία έχει σημειωθεί τεράστια πρόοδος τόσο στον διαγνωστικό όσο και στον θεραπευτικό τομέα της ΟΜΛ με πολύ ενθαρρυντικά αποτελέσματα. Ο συνεχώς αυξανόμενος αριθμός θεραπευτικών επιλογών, αλλά και η δυνατότητα εξατομίκευσης της θεραπείας έχουν αλλάξει το σκηνικό αναφορικά με την αντιμετώπιση της νεοδιαγνωσθείσας και της υποτροπιάζουσας ΟΜΛ.

Οι νεότερες στοχευμένες θεραπείες, καθώς και η χορήγηση συνδυασμών φαρμακευτικών παραγόντων διαφορετικών κατηγοριών έχουν αλλάξει σημαντικά την εξέλιξη της πορείας της νόσου. Η χορήγηση μονοκλωνικών αντισωμάτων, οι αναστολείς ρυθμιστών του ανοσολογικού μηχανισμού και πιθανά η θεραπεία με CAR T cells μπορεί να ενταχθούν στη θεραπευτική φαρέτρα και είναι πολύ πιθανό στο εγγύς μέλλον η ΟΜΛ να θεωρείται ιάσιμη νόσος.

πηγή: shape.gr